ترک های انقباضی در بتن

بتن تازه قرار داده شده با ایجاد تفاوت در دما و رطوبت در بتن در حال خشک شدن، تنش های کششی ایجاد می کند. این تنش ها با ترک خوردن از بین می روند.

عوامل تاثیرگذار بر مکان های توسعه ترک

 ترک حرارتی:

اختلاف دما می تواند به ایجاد ترک کمک کند. فرآیند هیدراتاسیون شیمیایی که از طریق آن بتن سخت می شود گرما تولید می کند که باعث انبساط بتن می شود. در عین حال، بتن در سطح دال در معرض هوا قرار می گیرد و از طریق تبخیر آب از دست می دهد. هر دوی این شرایط به خنک شدن و انقباض بتن در نزدیکی سطح کمک می کند.

بتن زیرین داغ و در حال انبساط به عنوان یک مهار کننده برای انقباض بتن سطح خنک کننده و منقبض کننده عمل می کند. این شرایط باعث ایجاد تنش های کششی می شود که با ترک خوردن بتن در نزدیکی سطح از بین می رود.

 ترک خوردگی پلاستیک:

گاهی اوقات آب ممکن است از سطح بتن سریعتر از آن چیزی که رطوبت از بتن زیرین برای جایگزینی آن خارج شود، تبخیر شود. هنگامی که این اتفاق می افتد، بتن سطحی سریعتر از بتن زیرین خشک می شود. تفاوت های حاصل در رطوبت باعث ایجاد تنش های کششی می شود که با ترک خوردن بتن در نزدیکی سطح کاهش می یابد.

 ترک خوردگی انقباضی:

هنگامی که بتن مخلوط می شود، آب بیش از مقدار مورد نیاز برای هیدراتاسیون با اجزای خشک مانند ماسه، سیمان و سنگدانه مخلوط می شود. بیشتر آب در نهایت تبخیر می شود و باعث انقباض دال بتنی می شود.

از آنجایی که آب از سطحی که در معرض هوا است با سرعتی متفاوت از بتن زیرین تبخیر می شود، این نرخ تفاضلی انقباض تنش های کششی ایجاد می کند که با ترک خوردن بتن در نزدیکی سطح کاهش می یابد.

شناسایی ترک های انقباضی 

در زیر سرنخ های بصری وجود دارد که به تمایز ترک های انقباضی از انواع دیگر ترک هایی که می توانند در دال های بتنی و دیوارهای فونداسیون ظاهر شوند کمک می کند.

جابجایی عمودی:

ترک هایی که در اثر نشست یا بلند شدن خاک ایجاد می شوند، معمولاً جابجایی عمودی بتن را نشان می دهند. بتن در یک طرف ترک بالاتر از بتن در طرف دیگر خواهد بود.

تداوم ترک خطی:

ترک های ناشی از انقباض معمولاً به صورت خطی پیوسته نیستند. اگرچه آنها در ابتدا پیوسته به نظر می رسند، اما در صورت مشاهده دقیق، وقفه هایی در خط ترک مشاهده می شود.

پیوستگی از طریق دال:

ترک های انقباضی از طریق دال پیوسته نیستند، بلکه در واقع ترک های سطح بتن هستند.

خوردگی:

هنگامی که فولاد تقویت کننده خیلی نزدیک به سطح قرار می گیرد، می تواند خورده شود. با تبدیل فولاد به اکسید آهن از طریق خوردگی، انبساط حاصل می شود. این انبساط می تواند سطح بتن را ترک کند. هنگامی که ترک ناشی از خوردگی فولاد باشد، معمولاً خوردگی در سطح دال قابل مشاهده است.

واکنش قلیایی - سنگدانه:

واکنش قلیایی - سنگدانه، زوال ناشی از واکنش یک سنگدانه با هیدروکسیدهای قلیایی در بتن است. نشانه‌های این نوع زوال ممکن است شبکه‌ای از ترک‌ها، بسته شدن یا پوسته شدن درزها یا جابجایی بخش‌های مختلف سازه باشد.