مراحل اجرای بتن استامپی

مراحل اجرای بتن استامپی :

مرحله اول :

در یک قالب آماده، بتن با نسبت اختلاط مورد نظر ریخته و سپس تراز می شود تا یک دال بتنی شکل بگیرد. یک خط مبنا در نقطه ای که اولین صفحه گذاشته می شود و یا در مرکز شکل در نظر گرفته می شود. هر گاه آب ناشی از آب اندازی از سطح دال محو شد، یک ماده پودر مانند در سطح بتن پخش می شود. مقدار این ماده بستگی به راهنمایی های ارائه شده توسط سازنده دارد. این فرآیند در شکل 4 نشان داده شده است.

پیشنهادی : جهت مشاهده قیمت و خرید ژل میکروسیلیس ، بتن شیمی کلیک نمایید.

مرحله دوم :

سپس فرآیند چیدن صفحه ی استامپ با الگوی دلخواه روی سطح بتنی آماده شده مطابق آنچه در شکل 5 نشان داده شده است، شروع می شود. صفحه ی استامپ با خط مبنا و با توجه به نقشه ی طرح، هماهنگ می شود. باید یادآور شویم زمانی که صفحه در محل خود قرار داده می شود نباید هیچ تغییر دیگری اعمال گردد. صفحه را می توان با ایستادن روی آن یا ضربه زدن با دست در بتن فروبرد.

مرحله  سوم:

حال صفحه ی استامپ دوم مانند آنچه در شکل 6 نشان داده شده است در مقابل صفحه ی اول قرار داده می شود. اگر صفحات زیادی داشته باشیم می توانیم به صورت پیوسته این عملیات را انجام دهیم. اگر یک صفحه موجود باشد، بعد از هر مرحله استامپ کردن، صفحه باید برداشته شود تا عملیات استامپ ادامه پیدا کند. اگر بخواهیم قالب را بعد از برداشتن دوباره استفاده کنیم، توصیه می شود که عملیات را در جهت ردیفی انجام دهیم تا در جهت طولی.

پیشنهادی : جهت مطالعه مقاله بتن استامپی و مقالات جامع افزودنی های بتن کلیک نمایید.

مرحله  چهارم:

با اتمام فرآیند استامپ، سطح به مدت سه روز عمل آوری می شود. پودر استفاده شده را می توان با استفاده از یک شوینده و با فشار از سطح پاک کرد. سپس می توان عمل آوری کامل را برای سطح بتن به مدت یک هفته انجام داد. در نهایت می توان از سیلر بتن آکریلیک استفاده کرد. بعد از آن میتوان همانطور که در شکل 7 هم میبینید قالب ها و پشت بندها را برداشت.

بتن پلاستیکی

مقدمه :

بتن پلاستیکی نوعی بتن است که به منظور کنترل تراوشات زیر سدها، جلوگیری از پخش مواد آلوده در سفره های زیرزمینی، ساخت دیوار آب بند، ایجاد سازه های زیرزمینی موقت و … مصرف می شود.

این نوع بتن در مقایسه با بتن معمولی ضریب الاستیک کمتری دارد و به دلیل خاصیت پلاستیسیته شکل پذیری آن بسیار بالا می باشد. مقاومت بتن پلاستیکی در برابر بتن معمولی کمتر است.

این نوع بتن از مخلوط نمودن سیمان، شن و ماسه، آب و بنتونیت بدست می آید. بنتونیت نوعی خاک رس است که باعث شکل پذیری بتن شده و پایداری آن را ارتقاء میبخشد.

این ماده از جداشدن دانه های سنگی از بتن ممانعت می کند و با تقویت قابلیت نفوذناپذیری بتن حالتی خمیری به آن می دهد. بنتونیت از قابلیت ها و ویژگی های منحصر بفردی برخوردار است که در ذیل به آنها اشاره شده است.

به منظور افزایش انعطاف پذیری بتن پلاستیکی هنگام مخلوط کردن مواد از آب بیشتری استفاده می شود. افزودن آب بیشتر بتن تازه را ناپایدار می کند و منجر به جدا شدن سنگدانه ها از سیمان می گردد.

به همین دلیل بنتونیت به عنوان یک عامل پایدار کننده به بتن اضافه می شود و نه تنها به بتن حالتی یکدست و یکنواخت می بخشد بلکه خاصیت شکل پذیری آن را نیز ارتقاء می دهد.

مواد تشکیل دهنده بتن پلاستیک :

همانطورکه ذکر شد بنتونیت ماده‌ای ضروری در تولید بتن پلاستیکی است و خواص مفیدی به آن می بخشد. هر نوع تغییر در مقدار استفاده از این ماده در طرح اختلاط بتن پلاستیک، مقاومت فشاری و شکل پذیری بتن را تحت تاثیر قرار می دهد.

به همین دلیل در طرح اختلاط بتن پلاستیک باید دقت لازم صورت گیرد. انتخاب سایر مصالح نیز به عواملی نظیر در دسترس بودن آنها، میزان نفوذپذیری، عوامل اقتصادی و شرایط تولید بستگی دارد.

علاوه بر آن سیمان، سنگدانه ها و مواد افزودنی نیز در تولید بتن پلاستیکی کاربرد دارند. سیمان اجزاء بتن را به هم پیوند می دهد و با افزایش مقاومت فشاری بتن، از نفوذپذیری آن می کاهد.

اگر در طرح اختلاط بتن از مقدار کمی بنتونیت استفاده شود مقداری از سیمان ته نشین می گردد و در صورت استفاده زیاد از بنتونیت تولید بتن از نظر اقتصادی بصرفه نخواهد بود.

پیشنهادی : در صورت تمایل جهت  قیمت و خرید ژل میکروسیلیس کلیک نمایید.

از این رو هنگام مخلوط نمودن اجزاء سیمان از مقدار کمی سیمان استفاده می شود تا ته نشینی صورت نگیرد. در نسبت های کم، نوع سیمان مقاومت مکانیکی و چسبندگی بتن پلاستیکی را تضمین می کند.

سنگدانه ها نیز نصف حجم تن را تشکیل می دهند. هر چه اندازه سنگدانه ها بزرگ تر و سختی آنها بیشتر باشد بتن پلاستیکی از مقاومت بالاتری بهره مند خواهد بود.

منحنی دانه بندی سنگدانه ها باید پیوسته و درصد مواد ریزدانه باید ایده آل باشد. سنگدانه های شن و ماسه از بهم پیوستن ذرات سیمان بهم جلوگیری می کنند و تغییر شکل پذیری بتن را کاهش می دهند. اضافه کردن مواد افزودنی نیز عمل آوری بتن را راحت تر می کند. این مواد زمان گیرش بتن را کاهش داده و میزان ترک خوردگی در آن را کم می کنند.

در صورت تمایل جهت کسب طلاعات بیشتر  یوتیوب ، بتن شیمی را دنبال نمایید.

چسب بلوک چیست؟

چسب بلوک مخلوطی از چندین جزء است که برای اتصال قطعات بلوک ساختمانی طراحی شده است. استفاده از چنین ترکیبی کار برپایی دیوارها و پارتیشن های داخلی را به ویژه از دال های سبک و سازه های ساخته شده از گاز و بتن فوم تسهیل می کند.

ویژگی های خاص چسب بلوک

چسب یک ترکیب شیمیایی است که باعث ایجاد چسبندگی بین مواد مختلف می شود. اگر قبلاً دیوارها عمدتاً از آجر و آنالوگ های آن ساخته می شدند، امروزه روش های معمول ساخت و ساز بسیار پر زحمت تلقی می شوند، از جمله به دلیل هزینه بالای مواد.

ساختن بلوک های سبک وزن امروزه به مواد غالب تبدیل شده است که به طور قابل توجهی آجر سنتی را فشار می دهد. با داشتن ابعاد کوچک و استفاده راحت، با استفاده از مخلوط های چسب به هم متصل می شوند. برای سازه‌های بلوکی، متخصصان چسب‌ها و فوم‌های متعددی را برای اتصال در فرآیند ساخت دیوارها تولید می‌کنند.

واقعیت آشکار این است که کیفیت اجزای جداگانه به طور کامل تمام ویژگی های عملکرد ترکیب چسب را تعیین می کند. به عنوان یک قاعده، در تولید آن از درجه های مختلف سیمان، ماسه، آلی و سایر نرم کننده ها استفاده می شود. ترکیب چسب نصب بستگی به این دارد که کدام بلوک ها را می خواهید به یکدیگر متصل کنید.

مصرف چسب بلوک

در عمل، وضعیت اغلب اینطور نیست. خیلی به این بستگی دارد که انحنای سطوح چقدر قوی باشد. هرچه بالاتر باشد، لایه های بیشتری مورد نیاز است. در عین حال، شرایط آب و هوایی یک عامل مهم است.

برای اتصال بادوام ساختارهای متخلخل با سلول ها به رطوبت بیشتری نیاز است، بنابراین مصرف چسب در هر متر مربع بیشتر خواهد بود. برای به حداقل رساندن تمام هزینه ها، محاسبه کنید که چقدر چسب برای چیدن مکعب بلوک های فوم لازم است.

 برای مثال، استانداردهای بتن هوادهی بیش از یک مورد را در نظر نمی گیرند. و نیم کیلوگرم چسب در هر 1 متر مکعب. در همان زمان درز بسیار نازک به نظر می رسد - نه بیشتر از 1 میلی متر. اما برای انجام این کار، سطح باید کاملاً صاف باشد.

مزیت اصلی چسب اقتصادی بودن با راندمان بالا و قابلیت اطمینان اتصال در نظر گرفته می شود. مقدار ملات سیمان و ماسه اعمال شده روی بلوک ها باید لایه ای به ارتفاع 2-3 سانتی متر ایجاد کند. در عین حال ، چنین مخلوط چسبنده ای عناصر را با ضخامت ترکیب که از قبل از یک و نیم سانتی متر شروع می شود ، محکم به هم متصل می کند. 

اگر از چسب استفاده شود، سازندگان هزینه درزهایی را با ضخامت 4-5 میلی متر شروع می کنند.

متخصصان با استفاده از پیشرفته ترین فن آوری یک ظاهر طراحی شده، به درزهای نازک، فقط یک یا دو میلی متر دست می یابند. با این نوع اتصال بلوک ها، سرما در اتاق باقی نمی ماند، قارچ و کپک هرگز ظاهر نمی شوند.

بتن سنتی

بتن چیست؟

 بتن پرمصرف ترین مصالح ساختمانی در جهان است. بتن سنتی یک ماده مرکب است که از سیمان، ماسه، سنگ و اغلب یک ماده تقویت‌کننده مانند فولاد ساخته می‌شود. این یک ماده قوی است که حتی زمانی که ضعیف ساخته شود می تواند بار بسیار سنگینی را تحمل کند.

به عنوان مثال، یک پایه بتنی خانگی 30 روزه می تواند وزن یک خودروی متوسط را در هر اینچ مربع از سطح بالایی خود تحمل کند. اما با وجود تمام مقاومت فشاری، بتن غیر مسلح توانایی حفظ مقاومت کششی مشابه را ندارد.

کاربران اولیه بتن این را می‌دانستند و همچنین فاقد ماده‌ای در دسترس بودند که بتواند این عملکرد را در مخلوط‌های بتن خود انجام دهد. این باعث می شود که بیشتر ساختارهای خود را برای کانال فشرده سازی بسازند. پانتئون رم با قدمت 1900 ساله و 1400 سال است که بزرگترین گنبد بشر به گونه ای ساخته شده است که گویی یک طاق نیمه کروی است. از چشمی بالای گنبد گرفته تا ستون هایی که وزن آن را در سطح زمین نگه می دارند، همه در حالت فشرده هستند.

با افزودن فولاد، ساخت بناهای رومی ممکن است بسیار متفاوت باشد. فولاد بتن عصر مدرن را قادر ساخته است که زمان ما را تعریف کند. فولاد با سرعتی کاملاً مشابه بتن منبسط و منقبض می شود و به پل ها اجازه می دهد از شکاف های بزرگ بگذرند و ساختمان ها به آسمان برسند.

بتن سنتی

یکی از اجزای اساسی بتن سنتی PC است که حاوی سیلیکات های آلومینا و کربنات کلسیم (سنگ آهک) به عنوان مواد اولیه به صورت شیل و رس می باشد. حالت خشک این مواد به نسبت مناسب مخلوط شده و سپس در آسیاب گلوله ای قبل از حرارت دادن در کوره دوار در محدوده دمایی 1400-1500 درجه سانتی گراد خرد شد. محصول کوره (کلینکر) در ابتدا سرد می شد و از آسیاب گلوله ای عبور می کرد، جایی که گچ به کلینکر اضافه می شد و در نتیجه مخلوطی ریزدانه به نام PC به دست می آمد.

مواد سیمانی تکمیلی (FA و GGBFS) برای جایگزینی کلینکر برای CO2، هزینه و کاهش انرژی استفاده شد. علاوه بر این، سنگدانه هایی مانند ماسه، شن، و سنگ های خرد شده استفاده شد. اندازه و نوع سنگدانه های مورد استفاده در بتن به هدف محصول نهایی بتن بستگی دارد. محدوده معمول سیمان، سنگدانه ها، آب و هوای حباب شده در بتن سنتی به ترتیب بین 10 تا 15 درصد، 60 تا 75 درصد، 15 تا 20 درصد و 5 تا 8 درصد است.

 بتن سنتی یک بتن معمولی است. این یک مصالح ساختمانی بادوام با طیف وسیعی از کاربردهای ساختمانی است.

یک مصالح ساختمانی معروف و چندمنظوره بتن سنتی بسته به کاربرد نهایی در اشکال مختلف موجود است.

بتن سنتی سال‌ها است که به طور گسترده در صنعت ساخت‌وساز استفاده می‌شود و کاربردهای گسترده‌ای در بخش‌های مختلف ساختمانی از جمله: تجاری، صنعتی، مسکونی، کشاورزی و زیرساخت‌ها دارد.

روش های بتن ریزی زیر آب

 روش های بتن ریزی زیر آب به شرح زیر می باشد:

·       روش لوله ترمی

·       روش سطل

·       روش تزریق

·       روش های چیدن کیسه ها

1) روش لوله ترمی:

استراتژی وضعیت جامد tremie از یک لوله عمودی یا تقریباً عمودی استفاده می کند که از طریق آن بتن توسط تغذیه گرانشی در زیر سطح آب قرار می گیرد. انتهای پایینی لوله در سیمان ترد غوطه ور می شود، با این هدف که بالا رفتن جامد از پایه، آب را خارج کند، به این ترتیب، شستن ماده پیوندی بتن جدید به سطح فوقانی بدون پوشش محدود می شود.

 انتهای بالایی لوله ترمی روی سطح آب در میان ریزش نگه داشته می شود و یک ظرف مخروطی شکل برای انباشته شدن خوشه به آن داده می شود، یا سیمان ممکن است به بالاترین نقطه لوله ترمی سیفون شود. بتن باید با سرعتی ریخته شود که در ترمی از گیرش خودداری شود.

2) روش سطل:

در این استراتژی، جامد به صورت غوطه ور توسط یک ظرف باز کننده پایه ذخیره می شود. قوطی‌ها در بیشتر قسمت‌ها با درب‌های غلتکی یا پایه قطره‌ای مجهز شده‌اند. در هنگام تصادف بدون مانع به بیرون باز می شود.

سطل کاملاً با سیمان پر می شود و به بهترین وجه با پارچه برزنتی یا گونی تفنگی محکم می شود و به تدریج پایین می آید تا از شستشوی معکوس یا تأثیر ناآرام به بتن در حین پایین آمدن قوطی به داخل آب جلوگیری شود.

قوطی توسط یک جرثقیل تا سطح پایه جامد پایین می آید و سپس با یک برنامه بازی معقول از بهترین یا توسط یک جامپر باز می شود. اساسی است که جامد به طور مستقیم و به صورت سطحی آزاد شود و روی آن ذخیره شود.

 مزایا:

 با توجه به تطبیق پذیری کافی، می توان از مخلوط های نسبتاً بدون چربی استفاده کرد.

هیچ کار ساختاری در این تکنیک اساسی نیست.

معایب:

 این تکنیک متوسط ​​و دشوار است، زیرا موقعیت دقیق بسته های نصب شده باید توسط جامپرها انجام شود.

جای خالی کیسه های مجاور به سختی پر می شود.

این تکنیک به طور مشابه بسیار زیاد است زیرا کار بیشتر با پر کردن و گره زدن آنها همراه است.

3) روش تزریق:

این قلم‌ها به‌صورت عمودی بر روی منطقه کامل قرار می‌گیرند تا سیمان شوند و هدف نهایی آن این است که فاصله بین فوکوس‌های قلم‌ها و علاوه بر آن ذرات جامد از یک متر بیشتر نباشد. اندازه کل سنگ نباید کمتر از 50 میلی متر و یا بیشتر از 200 میلی متر باشد.

 این مجموع باید قبل از ذخیره آن در خارج از محدوده فولادی در سراسر منطقه خیس شود و ارتفاع آن سیمان شود. هنگام صرفه جویی در کل، باید مراقب بود که هیچ قلمی از جای خود کنده نشود.

پس از ذخیره کل، دوغاب شن و ماسه بتن با وسعت 1:2 و نسبت آب به پیوند حداقل 0.6 و حداکثر 0.9 در یک مخلوط کن مکانیکی تنظیم می شود. بیشترین اندازه ماسه ممکن است 5 میلی متر باشد و وسعت ماسه بتن ممکن است از 1:1.5 به 1:4 تغییر کند که بستگی به پیش نیازهای کیفیت و اهمیت کار دارد.

پس از تزریق کل قلمرو برای قد حدود 60 سانتی متر، یک فعالیت مشابه برای لایه 60 سانتی متری زیر دوباره اصلاح می شود و روش تا زمانی که تزریق تا ارتفاع ایده آل به پایان برسد، مجدداً اصلاح می شود. دوغابی که فرستاده می شود باید برای پر کردن هر یک از خلاءها کافی باشد. حجم حفره ها را می توان به عنوان 55 درصد حجمی که باید به طور آزمایشی سیمان کاری یا کشف شود، پذیرفت. فراتر از آنچه که بسیاری تصور می کنند سیمان ممکن است در حین نگهداری نباید اذیت شود، این امر آرایش محل نگهداری را محدود می کند.

4) روش های چیدن کیسه ها:

بسته ها به گونه ای گره خورده اند که می توانند به سرعت در نمای سطحی که روی آن قرار می گیرند، مناسب شوند. گونی های پر شده به طور قانونی در آب پایین آورده می شوند و با احتیاط در مسیرهای هدر و برانکارد مانند ساخت بلوک با کمک جامپرها قرار می گیرند تا کل جرم در هم قفل شود.

مزایا:

این تکنیک دارای نکات مورد علاقه همراه است:

با توجه به تطبیق پذیری کافی، می توان از مخلوط های تقریباً بدون چربی استفاده کرد.

هیچ کار ساختاری در این تکنیک مهم نیست.

معایب:

این تکنیک متوسط ​​و دشوار است زیرا قرار دادن دقیق بسته ها باید توسط جامپرها انجام شود.

پر کردن فضای خالی در بسته های به هم پیوسته سخت است.

 نگه داشتن کوچکی به جز ایجاد شده توسط قفل مکانیکی بین بسته ها وجود دارد.